Mijn jongste dochter Lisa is hooggevoelig met een minder sterke wil.
Lisa is in 3,5 uur ter wereld gekomen. Wat relaxter dan Britt. Hier hebben we ook bewust voor gekozen. Lisa was een hele relaxte baby, maar ik had geleerd van Britt en liet Lisa ook niet door iedereen vasthouden op kraamvisite. Ik kwam voor mezelf op en deed de dingen op mijn manier
Ik merkte ook dat Lisa heel gevoelig was. Als er veel visite was wilde ze ook altijd graag bij mij zijn. Lisa voelde heel veel aan. Lisa heeft rode haartjes en dat vond ik in het begin heel erg. Maar waarom? Ik denk omdat dat mijn familie te maken had. Maar Lisa voelde dit ook. Ik was verdrietig en wist niet waarom. Ik ben toen samen met haar gaan zitten en keek haar in de ogen aan en vertelde haar wat er aan de hand was en dat ik zoveel van haar hou! Samen hebben we gehuild en geknuffeld. Ja dat was heel mooi: ik huilde en zij ook.
Lisa wilde graag overal bij zijn. In de box hoefde ik haar niet te leggen toen ze ouder werd. Ze wilde graag bij Britt zijn en meedoen. Maar rollen deed ze maar niet. Het leek ook wel dat ze haar rechterarmpje niet kon bewegen. Dat kwam wel goed zeiden ze. Maar ik vertrouw op mijn intuitie en dacht hier moet ik iets mee doen. Toen heb ik een afspraak gemaakt bij een fysiotherapeut voor baby’s. Daar keken ze naar haar en gaven me oefeningen mee om haar te helpen. Dit hielp en door het elke dag oefenen ging ze rollen.
Lisa was rustig en kon gerust 3 uur achter elkaar slapen. Ik legde haar ook op gezette tijden in bed en haar flesjes kreeg ze op tijd. Dat vond ze fijn. Lisa kreeg uitslag op haar gezichtje. Van de voeding, dachten wij. Dus zijn we ook bij haar met die andere voeding begonnen en toen trok het weg. Maar toen Lisa 4 maanden was wilde ze helemaal niet meer drinken en huilde ze veel. Ik wist niet wat er aan de hand was. Uiteindelijk zijn we met haar toch maar naar de dokter gegaan want we waren radeloos. Daar bleek dat ze slokdarmontsteking had. Dat was niet niks voor zo’n klein frummeltje. Britt voelde ook dat er iets aan de hand was en was super lief voor Lisa.
Britt en Lisa zaten allebei op het kinderdagverblijf waar ik toen zelf werkte. Ik dacht altijd dat Britt het geweldig leuk vond en iedereen daar kende, zowel de kindjes als de leidsters. Als er met kinderen geschoven moest worden, dan deden ze dat vaak met de kinderen van de leidsters. Ik vond dat nooit zo’n probleem en dacht dat Britt dat ook niet erg vond. Maar toen ze naar school ging merkten we toch dat ze daar heel veel moeite mee had gehad.
Lisa huilde veel op het kinderdagverblijf. Dat vond ik heel moeilijk om te zien. Ik heb na een jaar de beslissing gemaakt om Lisa van het kinderdagverblijf af te halen en thuis te houden. Iedereen zei ook: “Ja, ze moet gewoon wennen.”, en dat denk je als moeder ook. Maar als je je kind telkens weer hoort huilen op je werk dan weet je wel beter. Ik heb toen voor mijn gezin gekozen.
Mijn omgeving snapte daar helemaal niks van maar ik koos voor mijn kinderen en daar heb ik nooit spijt van gehad. Mijn kinderen hadden het eigenlijk heel moeilijk op de kinderopvang en dat werd me duidelijk gemaakt door Lisa.
Toen Lisa 2 jaar was ben ik gastouderopvang in mijn eigen huis gaan doen. Dat was voor haar geweldig. Ze ontwikkelde zich goed en als het Lisa te veel werd dan huilde ze. Voor Britt was het moeilijk om na een dag school thuis te komen met allemaal andere kinderen in haar huis. Uiteindelijk ben ik daar ook mee gestopt, voor mijn kinderen.
Als moeder heb ik altijd naar de behoeften van mijn kinderen gekeken. Dat is niet altijd makkelijk geweest want vaak moest ik mijn keuzes verdedigen tegenover anderen, zo leek het.
Britt was ondertussen zindelijk met plassen, maar poepen dat was iets anders. Als ze moest poepen dan vroeg ze altijd een luier en ging dan achter het gordijn staan. Als ze klaar was zei ze: “Klaar!”, en dan wilde ze zo snel mogelijk haar luier uit. Ik las boekjes voor maar dat hielp haar allemaal niet om zindelijk te worden.
Ik heb toen een site van de maag-lever-darmstichting gevonden en daarop stond uitgelegd met filmpjes hoe poep tot stand komt en wat ervoor nodig is. Britt vond dat geweldig: Poepie, een poppetje als drol getekend die dat allemaal vertelde. Ik vertelde haar ook dat poep afval is en dat we het niet nodig hebben. Raar maar waar: toen ze dat wist ging ze uit zichzelf op de wc zitten en poepte ze. Britt wil alles weten en dit dus ook.
Als ik Lisa aan het voeden was ging Britt van alles uithalen wat niet mocht. Echt, ze haalde dan het bloed onder mijn nagels vandaan. Op het kinderdagverblijf had ik geleerd om een kindje dan even in de hoek te zetten. Maar dat hielp echt niet bij Britt. Ik kon haar wel 30 keer in de hoek zetten maar niks hielp. Radeloos werd ik ervan. “Waarom helpt dit niet bij mijn kind?”, vroeg ik me af. In die tijd ben ik gaan zoeken en kijken naar haar gedrag, las ik veel en zag ik het verschil met het gedrag van Lisa groter worden.
Toen Britt naar school ging was het helemaal rampzalig. Dat lees je in het vervolg van deze blog…
Klik hier om deel 3 te lezen.