Ik wil jullie graag iets meer vertellen over wat het kan doen als ouder en kind niet op de juiste plek staan in hun familiesysteem.
Iedereen maakt namelijk deel uit van een familiesysteem, omdat je in een bepaalde familie geboren bent en daarin meestal ook opgroeit.
Je bent en blijft onderdeel van je familiesysteem, je gehele leven lang. Dit geldt ook voor overleden personen, doodgeboren kindjes en zelfs miskramen.
Iedereen binnen een familiesysteem neemt een bepaalde plek, of rol, in. Maar wat betekent het nou als iemand daarin niet op de juiste plek staat, niet de juiste rol heeft? En dan in het bijzonder als diegene je kind is?
Ik spreek uit eigen ervaring dat een ouder-kind verwisseling in het familiesysteem heel veel kan doen in de onderlinge relatie tussen een ouder en zijn kind. Dit bepaalt ook voor een groot deel het gedrag van ouder en kind in hun verdere leven, zolang ze op de voor hen verkeerde plek staan.
Een ouder kan, om wat voor reden dan ook, vaak onbewust in de kind-rol stappen. Hierdoor staat het kind automatisch op de plek van de ouder en neemt het de ‘zorg-rol’ op zich. Het kind zorgt dan dus in feite voor de ouder: de omgekeerde wereld.
De juiste plek van het kind is altijd onder de ouders, naast eventuele broers en zussen. De kinderen, levend of niet (meer) levend staan allemaal naast elkaar, op chronologische volgorde.
Als je op de voor jou juiste plek staat, sta je in je kracht! Door verschillende redenen kun je van die juiste plek af raken. Misschien heb je zelfs vanaf je geboorte al niet op je eigen plek gestaan.
Je kunt opstijgen naar de plek van je ouders of afdalen naar de plek van je jongere broers of zussen. Meestal kom je eerder op een hogere plek terecht dan dat je afdaalt (onder je eigen plek).
Wil je als ouder goed voor je kinderen zorgen, zorg er dan voor dat je goed op jouw plek in het familiesysteem staat, waardoor je kind niet onbewust wordt uitgenodigd om op te stijgen.
Anders wordt dit patroon generatie op generatie doorgegeven en herhaalt zich dit net zo lang tot er iemand in staat is om zijn of haar eigen natuurlijke plek weer in te nemen.
Stel, je voelt als baby al sinds de geboorte, onbewust, dat je moeder jou nodig heeft, bijvoorbeeld omdat je geboren bent omdat je moeder graag een leegte wilde opvullen met jou. Op die manier stijg jij als baby onbewust naar een plek boven je moeder, die zelf afdaalt naar jouw plek.
Dat betekent dat jij als kind al de rol van de ouder gaat aannemen en er voor je moeder gaat zijn op de manier waarop zij er eigenlijk voor haar kind zou moeten zijn.
Hoe bewuster je je bent van hoe je familiesysteem in elkaar zit en wat je eigen positie daarin is, des beter je ervoor kunt zorgen dat je op jouw juiste plek blijft, of er weer naar terugkeert.